Inception – beste film van 2010?

Ik ging een beetje sceptisch naar de première van Inception, want had al gehoord dat het een Matrix-ripoff zou zijn. Het gegeven is inderdaad hetzelfde: Er bestaat een andere laag van de wereld boven/onder/naast de wereld die wij kennen en de kijker wordt hierin, na een spannende intro die de toon zet, geïntroduceerd door middel van een ervaren ‘reiziger’ die het concept uitlegt en toont aan iemand die hiermee voor het eerst kennis maakt. Tot zover het verhaal in een notendop.

Waar The Matrix echter flink wat tijd nodig heeft om op gang te komen en visuele hoogstandjes te showen, zit er bij Inception al meteen lekker de vaart in. En dat tempo gaat er in de bijna 2 1/2 uur dat de film duurt, nauwelijks uit. Of het moet tijdens de slowmotionscènes zijn. Net als in The Matrix zijn deze slowmotionbeelden niet alleen eye candy, maar staan ze daadwerkelijk in dienst van het verhaal van de film. Iets wat niet vaak voorkomt. En het is, net als de art direction, de locaties, het kleurgebruik, de kostuums, de geluidsmix en de muziek, prachtig.

Prachtig zijn ook de visuele effecten. Geen overdaad, waardoor het woord ‘special’ in de term ‘special effects’ zijn betekenis gewoon behoudt. Wel eens een gigantische goederentrein zijn weg zien banen over een drukke vierbaans asfaltweg midden in de stad? De zwaartekracht in een hotelgang een looping zien maken? De stad Parijs in elkaar zien vouwen? Niet super-wereldschokkend, maar ik zat regelmatig met een (positief) WTF-gevoel te kijken naar het spektakel op het doek.

De meeste WTF-momenten werden echter gegenereerd door het knap in elkaar stekende verhaal, dat in zijn genialiteit, gelaagdheid en originaliteit dik over dat van The Matrix heen gaat. Het is wel opletten geblazen, dus te laat de bioscoopzaal binnenkomen of even een wc-bezoekje tussendoor is funest voor de filmbeleving. Al lijkt de plot op het eerste gezicht lekker wazig, de indrukwekkende cast vol Oscarwinnaars en -genomineerden doet er alles aan om het geheel geloofwaardig over te laten komen.

De geloofwaardigheid wordt nog eens extra versterkt door de mate van detail die in de film zichtbaar is. De reactie van de barman op de achtergrond op het moment van Fischer’s realisatie, de effecten van het ene niveau op het andere, elementen uit het onderbewustzijn, kleurgebruik, enzovoorts. Alles klopt gewoon.

Fok it, ik geef Inception een 10. Er zal vast wel wat op aan te merken zijn, maar voor mij is het de beste film van 2010, tot nu toe. Na een dag zit ik nog steeds in een Inception-rush. Een rush die zelfs in de pauze in de volle bioscoopzaal al duidelijk merkbaar was: mensen om me heen waren duidelijk teleurgesteld dat het verhaal pas na 10 minuten weer zou hervatten, maar maakten van de gelegenheid meteen gebruik om allerlei plot-elementen en -details met elkaar te gaan bespreken en deze eventueel uit te leggen aan degenen die de draad toch en beetje kwijt waren.

Ik weet het, ik ben een sucker voor SF, want Akira, Blade Runner, Children of Men, The Empire Strikes Back en The Matrix behoren tot mijn all time favorites. Misschien heeft het daarmee te maken dat ik zo gek ben van Inception, maar wat mij betreft mag ‘ie zo in dat rijtje erbij, ook al is het meer een thriller/heist movie met SF-elementjes. Petje af voor schrijver en regisseur Christopher Nolan, de man die volgens mij nog nooit een slechte film heeft gemaakt.

(Deze review verscheen eerder op Flixster.com)

Advertentie